Μαύρο Πιπέρι
Το πιπέρι είναι γνωστό στην Ευρώπη από την αρχαιότητα. Απέκτησε τόσο γρήγορα αξία, που χρησίμευε ακόμα και ως νόμισμα.
Όταν οι Γόρθοι πήραν τη Ρώμη, το έτος 408, απαίτησαν φόρο 3.000 λίβρες πιπεριού μαζί με χρυσό και ασήμι. Σε κάποιες εποχές το πιπέρι άξιζε τόσο όσο το χρυσάφι. Η έρευνα για πιπέρι ήταν άλλωστε βασικό κίνητρο για τον Βάσκο ντε Γκάμα για να αρχίσει τα ταξίδια του. Το πιπέρι χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους σε αρτύματα και φάρμακα. Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε κατά των ασθενειών των νεύρων, ιδιαίτερα κατά της επιληψίας. Οι Άραβες το χρησιμοποιούσαν ενάντια στους ρευματισμούς.
Τον Μεσαίωνα, η σχολή του Σαλέρνο το είχε σε μεγάλη εκτίμηση και το χρησιμοποιούσε για τον βήχα αλλά και για να κατεβάζει τον πυρετό. Συνιστούσε μια σάλτσα από πιπέρι, με μέντα και κανέλα.
Στην Αναγέννηση το πιπέρι χρησιμοποιούνταν ενάντια στον πυρετό και γενικά στην αίσθηση αδυναμίας. Τον 16ο αιώνα χρησιμοποιούνταν για τις τονωτικές και αφροδισιακές ιδιότητές του που είναι αναγνωρισμένες μέχρι σήμερα. Το χρησιμοποιούσαν σε διάφορα σημαντικά σκευάσματα της εποχής.
Τον 19ο αιώνα με τους κόκκους πιπεριού έφτιαχναν ένα ποτό για τους ανορεξικούς και τους αναιμικούς. Είχε αντιπυρετικές, τονωτικές και αναζωογονητικές ιδιότητες.