Τζίντζερ | Πιπερόριζα
Ο Μάρκο Πόλο, εξερευνώντας τον 13ο αιώνα τη νότια Ινδία, ήταν ο πρώτος Δυτικός που είδε την πιπερόριζα, ήδη γνωστή στην Ευρώπη κατά την αρχαιότητα.
Την είχε αναφέρει ο Διοσκουρίδης, όμως η ελληνική και η ρωμαική κουζίνα δεν ενδιαφέρθηκαν για αυτήν. Από τον 9ο αιώνα και μετά εξαπλώθηκε στην ήπειρό μας, όπου η σχετικά χαμηλή τιμή της (μια λίβρα πιπερόριζα κόστιζε όσο ένα πρόβατο) την εδραίωσε.
Ένα από τα διάσημα βιβλία του Μεσαίωνα ανέφερε τη σκόνη της πιπερόριζας ως αρωματική για τα φαγητά. Υπήρχε στη μαγειρική μέχρι τον 18ο αιώνα.
Σιγά σιγά οι Γάλλοι την εγκατέλειψαν για το πιπέρι, αν και κόστιζε περισσότερο. Οι Αγγλοσάξονες έμειναν πιστοί, τόσο που το Ginger έγινε και όνομα. Στο παρελθόν η φήμη της ήταν μεγάλη. Την χρησιμοποιούσαν προληπτικά για την πανούκλα και την υστερία. Ήταν μέρος της φόρμουλας του Φιοραβάντι.