Γαρύφαλλο
Το γαρύφαλλο ανακαλύφτηκε πολύ νωρίς στην Κίνα. Τα παλιά βιβλία έλεγαν ότι οι αυλικοί έπρεπε να το βάζουν στο στόμα τους κάθε φορά που απευθύνονταν στον αυτοκράτορα, για να μην είναι δυσάρεστη η αναπνοή τους.
Από τον 3ο αιώνα και έπειτα, αρωματικά λουλούδια ταξίδευαν με καραβάνια μέχρι την Αλεξάνδρεια. Λίγο αργότερα κατέκτησαν την Ευρώπη. Οι Πορτογάλοι είχαν την Ινδονησία υπό τον έλεγχό τους μέχρι την έλευση των Ολλανδών το 1605. Οι Ολλανδοί εξασφάλισαν το μονοπώλιο στο εμπόριο του γαρύφαλλου ξεριζώνοντας όλα τα δένδρα, εκτός από αυτά που υπήρχαν σε ένα μικρό νησί το οποίο βρισκόταν υπό φρούρηση. Όποιος προσπαθούσε να φυτέψει γαρυφαλλόδενδρο κάπου αλλού τιμωρούνταν με θάνατο.
Ωστόσο, οι Γάλλοι κατάφεραν να φέρουν το γαρυφαλλόδενδρο στην Γαλλία και στη συνέχεια στη Ζανζιβάρη και την Μαδαγασκάρη. Τον Μεσαίωνα, η Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν το χρησιμοποιούσε για να αντιμετωπίσει τον πονοκέφαλο.
Αργότερα, το βότανο χρησιμοποιήθηκε για την ανακούφιση από τον πόνο, την επούλωση πληγών, την τόνωση του στομάχου και της καρδιάς και, κυρίως, στην πρόληψη κατά της πανούκλας. Εντάχθηκε σε διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα του παρελθόντος.